Rođen 1983. godine u Čačku, talentovani košarkaš je brzo osvojio srca građana svog rodnog grada pod nadimkom "Malina". Sa svega 17 godina, stupio je na parket prvog tima Borca. Tokom četvorogodišnjeg boravka u ovom klubu, stekao je dragoceno iskustvo koje će mu biti od suštinskog značaja u narednim fazama karijere.
Nakon toga, preselio se u redove FMP-a gde je proveo dve godine i osvojio Jadransku (ABA) ligu i nacionalni kup Radivoja Koraća. Ova faza označava početak izuzetno bogate međunarodne karijere koja je oblikovala Markov sportski identitet.
Nakon sjajnog perioda u Španiji s klubovima poput Đirone i Valensije, kao i zapaženog nastupa u reprezentaciji Srbije i Crne Gore na Svetskom prvenstvu 2006. godine, svoj put nastavlja kroz evropske klubove poput Crvene Zvezde, Albe iz Berlina, Krasnaja Krila i Jeniseja Krasnojarska u Rusiji.
Baš kao što je briljirao na terenu tokom mladih godina, sada kao trener pokazuje sjajnu perspektivu, a čitav njegov put je započeo u srcu Borca i Čačka. Marko Marinović je danas pomoćni trener reprezentacije Srbije sa kojom je osvojio srebrnu medalju na svetskom prvenstvu 2023. godine kao i olimpijsku bronzu u Parizu 2024. Danas, Marko je asistent trenera kluba Adelaide 36ERS u Australiji.
“Osnivanje kampa Malina, posvećenost deci i okupljanje prijatelja, saradnika i trenera kako bi se mladim igračima i igračicama pružili najkvalitetniji treninzi je moj način da se odužim navijačima, klubu Borac i samom gradu Čačku na bezrezevnoj podršci svih ovih godina” - Marko Marinović Malina.
Aleksa Avramović rođen je 1994. godine u Čačku. Iako sitne građe ali zahvaljući veri u sebe i vrednom radu Aleksa uplovljava u put profesionalne košarke i dan danas stremi ka uspehu.
Mladje kategorije proveo je u KK Mladost iz Čačka, a potom 2013. godine prelazi u Borac iz Čačka. Sezonu 2014/15 provodi u OKK Beogradu a zatim se vraća u rodni Čačak gde će nastupati za Borac u sezoni 2015/16. Te sezone Aleksa je zabeležio uspeh za pamćenje, kako na timskom tako i na indvividualnom planu. Odigrao je istorijsku utakmicu protiv Mladosti iz Zemuna gde je ubacio 47 poena i imao indeks korisnosti 63.
Kompletan rad u pomenutim Čačanskim klubovima kao i u OKK Beogradu Aleksu je iskalio i postavio temelje njegove igre i karaktera te su ga njegova dobra igra i partije odvele direktno iz Borca iz Čačka u italijanski Vareze. Tamo je proveo tri godine (2016-2019), dobio titulu sportiste grada i bio treći strelac italijanske lige.
Svoju karijeru nastavlja u Unikahi iz Malage, ali ubrzo odlucuje da promeni klub i iste godine (2019) prelazi u Estudijantes iz Madrida. Godine 2021. postaje drugi strelac španske lige i iste godine potpisuje saradnju sa svojim sugrađaninom Željkom Obradovićem i započinje svoj nastup u KK Partizan.
Iako je debitovao 2018. godine za seniorsku reprezentaciju Srbije, Aleksa je uporedo dok je nizao dobre partije u Partizanu, počeo da niže odlične partije i za reprezentaciju gde je postepeno formirao svoju ulogu u timu. Sa Partizanom je nakon 9 godina bez titule doneo titulu Aba lige 2023. godine, dok je iste godine svojim zapaženim učešćem na Svetskom prvenstvu osvojio srebrnu medalju. Godine 2024. osvaja srebro na Olimpijskim igrama i potpisuje za moskovski CSKA.
Aleksa je odigrao brojne zapažene partije kako u klubovima tako i definitivno u reprezentaciji Srbije gde su mnogi prepoznali i zavoleli njegov kvalitet, ljubav i odons prema košarci. On ima želju da sva ta svoja iskustva prenese na mlađe naraštaje i pomogne im na njihovom košarkaškom putu.
Raško Bojić je svoje sportske korake započeo trenirajući u Borcu u mladosti. On je takođe igrao za mlađe selekcije Žela i Javora, a njegov idol bio je Radmilo Mišović. Godine 1995. osvojio je prvo mesto na Državnom prvenstvu Srbije i Crne Gore u basketu 3 na 3 i bio proglašen dva puta za najboljeg igrača tog turnira. Nakon toga, postao je član B lige Košarkaškog saveza Srbije i Crne Gore, a potom i trener u Borcu, gde je tim osvojio titulu prvaka Košarkaškog saveza Srbije. Takođe, četiri puta je proglašen za najboljeg trenera od strane sportskih novinara i sportskog saveza grada Čačka.
Vojo Popović je istaknuti sportista koji je svoju karijeru započeo nastupajući za različite klubove poput Dragačeva, čačanskog Železničara i Borca, a takođe je proveo pet sezona u makedonskoj Strumici. Prešavši na trenersku poziciju, Vojo je počeo svoju trenersku karijeru u Železničaru, nakon čega je prešao u KK Mladost. Sa pionirskom selekcijom 1993. godišta, postao je prvak Srbije, a na prvenstvu Evrope u Moskvi osvojili su treće mesto. Takođe, postigao je značajne rezultate sa kadetskom selekcijom, zauzevši drugo i treće mesto u Srbiji sa igračima rođenim 1992. godine. Nedavno je dobio poziv iz ČA 94 koji je rado prihvatio, jer veruje da se napredak igrača najbolje vidi kroz rad sa kadetskom selekcijom.